[2814] strabus, a, um (στραβός), schielend, non haec res de Venere paeta strabam facit, Varro sat. Men. 344; vgl. Prisc. inst. 5, 10; 6, 17. Prisc. partit. XII vers. Aen. 4, 87. p. 478, 32 K. Non. 27, 2. – bildl., straba foeditas, Cassiod. de orthogr. praef. p. 574 (b) ed. Garet.