vāh! Interi. zum Ausdruck der Verwunderung, der Freude, des Unwillens, ach! ei! haha! potztausend! Komik. u.a.: vollere Form vaha ! Afran. com. 39; vgl. Prisc. 1, 25.
Vahalis (Vālis), is, m., die Waal (Wahl, Wael, franz. Vahal), der westliche Arm des Rheins, Tac. ann. 2, 6. Eumen. pan. Constant. 8, 1. Pacat. pan. Theod. 5, 2. ...
rūs , rūris, n. ( aus *revos, avestisch ravah- aus ravas Feld, gotisch rūm, nhd. Raum), das Land, im Gegensatz zur Stadt, Feld, Besitzung, Landgut, I) eig.: rus suburbanum ...
puer , erī, m. (verw. mit pullus, pūpillus, ... ... , Proserpina puer Cereris, Naev. bell. Punic. 2. fr. 6 ed. Vahlen: sancta puer Saturni filia regina, Liv. Andr. fr. bei Prisc. ...
veho , vēxī, vectum, ere (altind. váhati, fährt, zieht, griech. ὀχέομαι, gotisch wagjan, ahd. weggen, bewegen), führen, tragen, fahren, bringen, I) tr.: A) act.: a) auf der Schulter, ...
Capys , yis, Akk. yn, Abl. ye u ... ... I) Sohn des Assarakus, Vater des Anchises, Enn. ann. 31 (Vahlen Capis). Acc. tr. 653 3 u. 653 5 ( ...
sardo , āre, verstehen, Naev. bell. Punic. inc. libr. fr. 8. p. 18 ed. Vahlen ( bei Paul. ex Fest. 323, 6).
itito , āre (Intens. v. ito), gehen, exsequias, Naev. bell. Pun. lib. 3. fr. 5. p. 61 ed. Klussm. (von Vahlen nicht angeführt).
scarus , ī, m. (σκάρος), ... ... sehr schmackhafter Meerfisch, der gemeine Papageifisch, Enn. fr. var. 40 Vahlen. Plin. 9, 62. Hor. sat. 2, 2, 22. Cael. ...
topper , Adv., I) = rasch, sofort, im Nu, Nelei Carm. 3. Naev. bell. Pun. fr. inc. 10 Vahlen. Vgl. Fest. 352 (b), 6. – II) = ...
suādus , a, um (suadeo), zuredend, überredend, Stat ... ... Göttin der Überredung, Suadae medulla, Enn. ann. 308 (von Vahlen 2 klein geschrieben). – / Vgl. benesuadus u. malesuadus.
fraceo , ēre (fraces), ranzig sein, stinken, übtr. = mißfallen (vgl. Paul. ex Fest. 90, 11. ... ... condiciones, *Enn. tr. 401 (301), nach Ribbecks u. Bergks Vermutung (Vahlen liest fr. scen. 344 flaccebunt).
lytron , ī, n. (λύτρον), das Lösegeld, Hectoris Lytra, eine Tragödie des Ennius, Fest. 270, b. Enn. poes. rell. iter. rec. Vahlen p. 144.
subiex , icis, m. (subicio), die Unterlage, Enn. fr. scen. 10 Vahlen.
tongeo , ēre = nosse, scire, Enn. Sota IV. p. 165 ed. Vahlen.
in-cepto , āvī, āre (Intens. v. incipio), I ... ... 130: magnum inceptas, si illud exspectas, quod nusquamst, Plaut. Curc. 144: vah, vide quod inceptat facinus, Ter. heaut. 600: quid inceptat? ibid. ...
abigeus , ī, m. (abigo), der Viehdieb, ... ... 47, 14, 1. ICt. Vgl. Gloss.: ›abigeus, ἀπελάτης‹, wonach Vahlen u. Ribbeck Enn. tr. 300 (400) ut cernat vitalem abigeum. ...
pacīsco , ere = paciscor, Naev. bell. Pun. 7. fr. 2. p. 17 ed. Vahlen. Plaut Bacch. 870 sq.
ploerēs , altlat. = plures, Cic. de legg. 3, 6 B. u. M. (Vahlen plures).
Vacalus , ī, m., s. Vahalis.
Buchempfehlung
Seine naturalistische Darstellung eines Vater-Sohn Konfliktes leitet Spitteler 1898 mit einem Programm zum »Inneren Monolog« ein. Zwei Jahre später erscheint Schnitzlers »Leutnant Gustl" der als Schlüsseltext und Einführung des inneren Monologes in die deutsche Literatur gilt.
110 Seiten, 6.80 Euro