[3379] vectito, (āvī), ātum, āre (Frequ. v. vecto, s. Gell. 9, 6, 3. Caper 105, 3 K.), fahren, in pompa vectitari, Cato orat. XL. fr. 6: qui Choaspes ita dulcis est, ut Persici reges aquas eius secum [3379] vectitarent, mit sich führten, Solin. 38, 7: quae palustria sunt, arundinem creant ita erassam, ut fissis internodiis lembi vice vectitet navigantes, Solin. 52, 48. – Partiz. Perf., Europam tauri dorso ferunt vectitatam, sei geritten, Solin. 11, 9: curru quadriiugo vectitatus, fahrend, Arnob. 5, 37: vectitati hoc ratis genere, Solin. 56, 8.