damnās , Indecl. (entst. aus damnat(u)s v. ... ... . einer Geldzahlung) verurteilt, verpflichtet, si quis maiorem pecuum numerum habere voluerit, tantum damnas esto, Cato origg. 5. fr. 5 (b. ...
fīo , factus sum, fierī (aus indogerm. *bhu-i ... ... , carinae fiebant levi materiā, Caes.: ut illo statu Chabrias statuam sibi fieri voluerit, Nep.: statuam sibi maiorem colosso fieri iussit, Solis habitu, Treb. Poll.: ...
2. volo , voluī, velle (altind. vrnāti, er ... ... faciam, quod vultis, Cic.: nihil est mali, quod illa non ab initio filio voluerit, optaverit, Cic.: si plura velim, Hor.: quid amplius vis? Hor.: ...
sūmo , sūmpsī, sūmptum, ere (v. sub u. ... ... 3, 90: alqam nudam, Mart. 10, 81, 2: cum (senex) voluerit aliquid sumere, opus anhelitu prodet, Petron. 100, 1. – c) ...
noceo , cuī, citum, ēre (verwandt mit neco), I) ... ... (richte), domine, nocentes me, Vulg. psalm. 34, 1: si quid voluerit eos nocere, Itala (Fuld.) apoc. 11, 5 (vgl. Rönsch ...
recordor , ātus sum, ārī (re u. cor), I) ... ... si cum animis vestris longo intervallo recordari C. Staieni vitam et naturam volueritis, Cic.: si recte recordor viam, Apul. – γ) vulg. m. ...
calumnior , ātus sum, ārī (calumnia), ränkevoll verfahren, schikanieren, ... ... 27 extr. – δ) m. folg. indir. Fragesatz, calumniari si quis voluerit, quod arbores loquantur, Phaedr. 1. prol. 5. – b) insbes ...