Online-Bibliothek

7. Uptritt.

[100] Paulus un Cili.

CILI mokt de Dör open. Nobend, Paulus.

PAULUS. Wat wür dat eben förn Thioter mit Hubert, mien Diern? De mok jo bannige Been, as he mi in Sicht kreeg.

CILI bitter. Witfroonsleier is lang, Paulus, jedereen pett dor up.

PAULUS. So, so, he will hier innen Düstern den goden Treuster speelen? Stopp, den Muschi Blicks will ik räukern, de schall mol wat beleben.

CILI. Lot em man, Paulus, ik gläuf, de kurrt hier sowieso ne wedder.[100]

PAULUS. He kriegt sien Segen, lütt Diern. Do mi mol een Rietsticken, de Piep is mi utgohn.

CILI. Hier, Paulus.

PAULUS. Son verdreihten Butenlanner! Non, lütt Diern, wat gift Nees?

CILI. Ik wull wat van di hürn. Wat ist mit den Blankneser?

PAULUS. De Knappen hett bidreiht, is as Stürmann mitten Fischdamper los.

CILI. Un Hans Hinnik?

PAULUS. Hett ok keen Lust mihr, de lurt, dat he een Sleper kriegt. Ober wat ik noch seggen wull, lütt Diern: de Schoolmesters wöt Sünndag een Kunzert för di geben.

CILI. Wat, för mi?

PAULUS. Jo, för di, wenn di dat recht is. Dat ward feinen gelen Krom, segg ik di, den Pastur hebbt se dor ok[101] mit mank, un wenn ik ne so brummen dä, lütt Diern, denn stimm ik ok noch mit an för di.

CILI. För mi ne! Ik willt ne hebben! Dat schall annen Diek ne heeten, dat för Cili Cohrs sammelt worden is.

PAULUS. Es ist das Menschenherz ein trotzig Ding, dat steiht all in de Bibel. Diern, wees doch ne so troß un stulz! Se meent dat doch god mit di.

CILI. Weet ik. Eggert meent dat ok god, wenn he mi Kohl un Kantüffeln stillswiegens up de Deel sett. Ober ik will dat ne. Mi geiht dat noch ne lütt, ik hebb noch wat to eten. Teuft man, bit ik beddeln do.

PAULUS hart. Denn büst du verhungert, Cili Cohrs, weeß dat?

CILI. Ik hebb noch ne hungert, Paulus Külper!

PAULUS. Sinnig, sinnig, Diern!

CILI. Up den Bog will ik keen Hülp. Ik will keen Muskantengroschens un keen schinkte Kantüffeln, Paulus.[102]

PAULUS. Wi wöt di giern een lütten Tüchloden instillen, Cili. Lihrt sik sachs.

CILI. Ne, Paulus, ok keen Loden! In düsse Finstern will ik keen Strümp un Buscherumpen hangen sehn, leber goh ik non Buern hin un grof un hack. Sünd ok all Lodens genog annen Diek. Un ik hebb dor ok keen Gedür to. Mütt jo ok jümmer up mien Jungen passen.

PAULUS ärgerlich. Denn weet ik ne, wat du wullt.

CILI. Du weeß dat ganz god. Ik will, dat Finkwarder een Mann hett, de mien Kutter fohren kann. Finkwarder mütt dat wesen, keen Butenlanner, de ierst bi mi slopen will.

PAULUS. Ik mark Müs van wegen Hubert.

CILI. Wenn sik to dat Schipp keen Junggast mihr findt, denn kann Finkwarder sik man aftokeln loten, denn ist ne mihr wiert, as dat Hamborg dat mit Sand beschütt.[103]

PAULUS. Du snackst verwogen, Cili Cohrs. Is doch noch to marken dat du jümmer mit dien Vadder no See hin wesen büst. Wenn ik ne de Johrenden uppen Puckel harr, denn schuß mi mol mit den Kutter flimsen sehn, ik segg di, jo! Ober old un stief is een worden. No een korte Tied. Se sünd de Seefischeree all leed, goht all bin Tull un up de Dampers. Ligt vier Kutters int Fleet, neem se rutloopen sünd, – keen Minsch vergrippt sik dor wedder an. Stück Arbeit is dat. Dor ligt dien Kutter buten de Schallen – Will not Finster hin.

CILI. Lot, Paulus. Ik weet jo, dat he dor liggen deit. Lot mien Finstern noch to.

PAULUS. Büst du noch so no de ol Mod? Dor ligt de Kutter, een Seeschipp as man een, mit Seils un allens, un mütt dor verrotten un updreugen! Hart. Wat woll bloß mit düssen verdreihten Harm Saß los is!

CILI gau. Hest du nochmol mit em snackt?

PAULUS. Hebb em eulich vört Brett hatt, Diern, dat kannk di seggen, ober mit den Bruder is nix mihr to beschicken, de is hinüber.[104]

CILI kiekt stief not Finster hin.

PAULUS. De Mann is klor, Cili, dat is keen Fohrensmann mihr. Bringt dat Swien non Swienmark hin, süngen de Jungens em güstern wedder no, as he langs den Diek scheistern dä. Vergrillt. Ik harr em inne Elw smieten un afsupen mucht as son Hund, wenn ik an den Harm Saß van freuher dink.

CILI. He hett bi di fohrn, ne, Paulus?

PAULUS. Jo, ik hebb de beiden Sassen tolihrt, Harm un Jannis. To wür Harm een annern Kirl, kannk di seggen! Verwogen man eenmol, to dull kunnt em ne wardn. Dorbi vergneugt. Un lachen kunn de Jung, dat mi de Klüten mitünner innen Hals steeken bleben sünd. Un dorbi een Fischermann, Cili! He is de beste Knecht wesen, den ik jees hatt hebb.

CILI. Noch beter as Jannis?

PAULUS. Jannis wür geruhig un stur, du kunnst di up em verloten as up den Heben, ober mit Harm wür dat doch noch een anner Fischen, Cili. De reet di dat Schipp[105] meist ut de Hannen, Gotts den Dünner! De harr Lust to de Fohrt, dat wür dat Scheune an em. Son Kirls möt an Burd wesen, Cili Cohrs!

CILI. De teht Wind un Fisch an, Paulus!

PAULUS. Dot se ok, Cili! Diern, du harrst Jungdiern wesen müßt as ik Junggast wür! Verdori, dat is een anner Taß Tee mit di, as mit de annern Wieber, de bi jeder Gelegenheit rümjault un vör Wehdog ne weet, neem se hinpetten schöt.

CILI swiggt.

PAULUS. Un son Gast as Harm mütt sik van den Köm ünnerkriegen loten un inne Grabbel kommen! Dat is een Schann wiert! Cili Cohrs, ik gläuf, du hest dor ok mit Schuld an!

CILI. Ik? Bedink dien Wurt, Paulus.

PAULUS. Dat is bedacht. Se seggt dat veel.

CILI. Wat seggt se?[106]

PAULUS. Se seggt, he is dat Drinken anfungen, as du em ne mihr hebben wullst, as du Jannis ton Brögam nohmen hest.

CILI. Denn will ik di seggen, wat dat utkommen is, Paulus. Up Musik würt. Ik harr all lang up Harm teuft.

PAULUS. Wür he dien Brögam?

CILI. Jo. Un he keem un keem ne. Toletzt duk he up un harrn poor bi sik, de vannen Mariner free kommen würn. De dree moken gliek hüshogen Larm. As Harm mi seh, scheut he up mi dol. Ik schull mi innen Sool bi jüm annen Disch setten. Paulus, dat is keen Mod bi uns! Ik wull mi van de annern Dierns nix utlachen loten un güng ne hin. He wör argerlich un kreuger sik een an, süng un gröhl, dat ik mi för em schomen müß. Toletzt keem he andümpelt: ik schull mit em danzen! Ne, sä ik. He fot mi annen Arm an un wull mi innen Sool tehn, ik reet mi los un leep weg. He mi no, – to keem Jannis dortwüschen, schick em an Burd un bröch mi no Hus. Annern Dag lur ik: Harm keem ne. Sünndogs wür he wedder up Musik un ik ok. Wi keeken uns an, ober wi güngen ne een non annern hin. Ik kunnt ne, Paulus, he harrt müßt! Den[107] ganzen Obend hett he ne mit mi danzt. As ik no Hus wull, keem he buten an, ober to wür ik dull un hok gau Jannis in. So sünd wi uteneen kommen, Paulus, un as de gode Jannis mi frogen dä, much un kunn ik ne Ne seggen. Hebb ik nu de Schuld, Paulus?

PAULUS. Du kannst ne gegen dien Natur, Cili Cohrs, ans much ik seggen: du hest de Schuld. Uns Junggäst hebbt all mol een Brand, dorüm brukt een doch ne gliek kondimmt to wardn. Nu du mi dat seggt hest, weet ik gewiß, dat he dat Drinken üm dienhalben anfungen is, Cili Cohrs.

CILI kiekt dol.

PAULUS. Jannis hett uns dor ne veel van sehn loten, ober nu ist rein ut mit Harm, he ligt de ganzen Dog inne Schink. Un dorbi kunn he sien Cili nu doch kriegen.

CILI springt up. Wat seggst du dor?

PAULUS. Nix, ik grübel bloß. Ik gläuf, de letzt Reis steiht em vörn Harten. Dor kann he ne ober weg kommen. He mütt beus wat beleewt hebben up See.[108]

CILI. Hett he di dat seggt?

PAULUS. Ne, dor snackt he keeneenmol van. Ik weet ober, dat is stur wesen. Siem Wulf seggt, he hett son Wedder up See noch ne beleewt. Un as se ober Burd kommen würn, Jannis un de Jung, hett Harm noch dree Dog un dree Nachten alleen up See dreben. Wat dat för Dog un Nachten wesen sünd, mag uns Herrgott weeten.

CILI. Ist wohr, wat se snackt? Is sien Hoor gries dorvan worden?

PAULUS. Dat kann ik ne seggen, is woll Snackeree. Ik meen, he is all linger so gries wesen Ober ik gläuf, he is bang worden vör de See, ans ward ik ne ut em klook. Harr he ans batz ut dat Fohrtüch rutloopen? Vandog wullk em mit an Burd hebben, wull em wat vörsnacken; meenst, he wür mittokriegen? Ne in Goden un ne mit Gewalt! Mit Hannen un Feut hett he sik wehrt.

CILI. Dat gift doch ne bin Fischermann, Paulus, bang wardn för de See?

PAULUS. Doch, dat hebbt wi all mit hatt. Wat Harm Saß[109] ober to düsse Krankheit kummt, dat weet ik ne. Dach jümmer, he schull wedder vernünftig wardn, ober nu gläuf ik dor ne mir an, Cili. Möt doch sehn, dat wie een annern Schipper upgobelt oder dat wi dat Fohrtüch verkäupt.

CILI steiht up. Ne, Paulus, hür mol to, geef dat mol no, lot dat Seuken mol wesen. Lot mi mol annen Törn kommen, hürst?

PAULUS. Di? Un wat wullt du moken, Cili Cohrs?

CILI will lachen. Mi een Büx antrecken un sülben mit den Kutter los, dat ne, Paulus. Ik hebb jo keen Schipperpotent, ans dä ikt vullicht.

PAULUS. Ik tro di dat to, Cili, weeß du dat? Ut di harr eegentlich een Jungen wardn müßt.

CILI. Gunnacht, Paulus. Kiek morgen mol wedder in, wenn du den Diek langs geihst. Vullicht kann ik di denn all mihr seggen. Ober du leß de Hannen dor so lang van af, hürst?

PAULUS schüttkuppt. Ik ward wedder mol ne ut di leeg, Cili Cohrs.[110] Gunnacht, lütt Diern! Geiht weg, brummelt. Nimm man bloß keen Fischermann wedder, dat is keen Geschäft mihr.

CILI. Wat seggst du, Paulus?

PAULUS hart. Nimm man keen Fischermann wedder, Cili Cohrs! Geiht gau rut.