... 190 ὡς δ' ὅτε νεβρὸν κύων ἐλάφοιο δίηται, διά τ' ἄγκεα καὶ διὰ βήσσας , Scholl. Aristonic . ... ... εἴμ' Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης, ὃς πᾶσι δόλοισιν ἀνϑρώποισι μέλω , Scholl . παρεῖται ἡ διά, καὶ ἡ δοτικὴ ἀντὶ αἰτιατικῆς κεῖται· διὰ δόλους γὰρ μέλω ...
... κρύψαι παρ' ὑμῖν , Soph. Phil . 733; auch κεῖται παρ' Ἅιδῃ Πόλυβος , O. R . 972; παρὰ τούτῳ ... ... , Soph. El . 177; Ἀσία, ἣ παρ' ἁλμ υρὰν ἅλα κεῖται , Eur. Bacch . 17; παρὰ τὰς ναῦς ἀριστοποιεῖσϑαι , ...
... , 61, wo er hinzusetzt περὶ δὲ τὸ σῶμα κιϑῶνας ; – κεῖται νεκρὸς περὶ νεκρῷ , bei od. auf dem Todten, eigtl. den ... ... , Od . 17, 471; vgl. Ar. Equ . 1034, μαχεῖται ὥςπερ περὶ σκύμνοισι βεβηκώς; selten auch in Prosa, wie ...
... Her . 5, 102; στεφανῖται , Dem. Lept . 141; Aesch . 3, 179. Dies ... ... ἱεροί (vgl. Theocr . 16, 47); andere mit anderen Kampfpreisen, ἀργυρῖται, δωρῖται . – Pind. P . 1, 44 βαλεῖν ἔξω ...
... 1, 4, 1, vgl. Krüger zu 5, 4, 15; οἰκεῖται ἡ πόλις ἐπί τινος χεῤῥονήσου , Pol . 4, 56, 5; ... ... οἰκεῖν, Plat. Men. 71 e; δι' ὧν πόλις ἄριστα οἰκεῖται , Legg . IV, 713 b, öfter; Xen ...
... , den Schild u. Speer hinstellen, 1, 5, 17; dah. κεῖται τὰ ὅπλα , die Bewaffneten stehen, 4, 2, 20; παραγγέλλειν ... ... πρὸ τῶν ὅπλων , An . 2, 4, 15; für die ὁπλῖται selbst steht es offenbar An . 2, 2, ...
ἀνδρά-ποδον , τό ... ... ., ἀνδραπόδοισι , verwarf aber den Vers als unächt, Scholl. Aristonic . ἀϑετεῖται, ὅτι νεωτερικὴ ὀνομασία τοῠ ἀνδράποδον· οὐδὲ γὰρ παρὰ τοῖς ἐπιβεβληκόσιν Ὁμήρῳ νοεῖται ( Friedl . κεῖται). λυπεῖ δὲ καὶ τὸ ἄλλοι πλεονάζον , vgl. Eustath . 692, 21 ...
τί , enklitisch, wie in allen Casus; gen . τινός ... ... σύ gesetzt, wodurch die Rede häufig eine gewisse Schärfe u. Bitterkeit erhält, φοβεῖται δέ τις Aesch. Ch . 57, ἐκ τῶνδε ποινάς φημι βουλεύειν τινά ...
... ἵζοι Aesch. Suppl . 667; κεῖται μοῦνος ἀπ' ἄλλων Soph. Phil . 183; ἀπὸ λέχεος ... ... Od . 11, 344 οὐ μὰν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδ' ἀπὸ δόξης μυϑεῖται ; Iliad . 10, 324 σοὶ δ' ἐγὼ οὐχ ἅλιος σκοπὸς ...
... Agath . 51 (IX, 677) κεῖται εἰς ὀλίγην κόνιν . Man vgl. noch καϑεζόμενος εἰς τὸ μέσον ... ... gemäß, nach ; Aesch. Ag . 68 ist εἰς το πεπρωμένον τελεῖται das Vollenden nach dem Schicksal, rin Aufgehen in das Beschlossene; εἰς ...
ἀνά , apokopirt ἄν , vor einem Lippenlaut ἄμ , vgl. ... ... . 11, 16. Auch bei Verbis der Ruhe, Iliad . 19, 212 κεῖται ἀνὰ πρόϑυρον τεραμμένος ; 1, 570 ὤχϑησαν δ' ἀνὰ δῶμα ϑεοί; ἦ ...
... κειμένη Her . 1, 76; κεῖται ἡ Κεφαλληνία κατὰ Ἀκαρνανίαν Thuc . 2, 30; ἡ καϑ' ... ... Plut. Dem . 6; – οὐ γὰρ κατὰ τὸ πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ τὴν τέχνην , in Beziehung auf od. danach benennen, ...
δῖος , fem . δῑα, δία und δίη , ... ... Iliad . 3, 352, erklärte Aristarch für unächt, Scholl. Aristonic . ἀϑετεῖται, ὅτι οὐκ ἀναγκαίως ἐπιλέγεται· καὶ γὰρ ὁ καιρὸς τὸ σύντομον ἔχειν ϑέλει. ...
... 8; σοὶ μελέτω, ὅκως μή σε ὄψεται , ibid . 9; φόβος ἐστίν, ὅπως μὴ αὖϑις διασχισϑησόμεϑα , ... ... auch ὅπως mit ἄν u. ont., opt. pot ., ἐπιμελεῖται, ὅπως ἂν ϑηρῷεν , Xen. Cyr . 1, 2, 10; ...
ἈΜΦί , Advb . u. Praepos . mit gen. accus ... ... ; dann schlechtweg den Grund angebend: νεῖκος ἐτύχϑη ἀμφὶ βοηλασίῃ 11, 672, δαίεται ἦτορ ἀμφ'Ὀδυσῆι Od . 1, 48; ...
πρίν , dor. πράν , adv . der Zeit; – ... ... ; οὐδαμῶς ἀφήσειν, πρὶν ἂν εἴπῃ , Plat. Phaedr . 228 c; δεῖται αὐτοῠ μὴ πρόσϑεν καταλῠσαι, πρὶν ἂν αὐτῷ συμβουλεύσηται , Xen. An . ...
... Ἕκτωρ κῆται für die vulg . κεῖται . – Auch der conj . ohne ἄν folgt : ἔνϑα ... ... ἤ τι ἔπος ὑποϑήσεαι Od . 4, 163, ὄφρα με μήτηρ ὄψεται 17, 6 dafür spricht, daß ὄφρα wie ὅπως auch ...
... Plat. Legg . VII, 957 c; κριταὶ ἴσοι καὶ δίκαιοι Pol . 25, 5, 3, eigtl. die ... ... folgde: mit καί ; νόμος τοῖς τ' ἐλευϑέροις ἴσος καὶ τοῖσι δούλοις κεῖται Eur. Hec . 291; ὅτῳ γε νοῦς ἴσος καὶ σοὶ ...
Buchempfehlung
Der junge Chevalier des Grieux schlägt die vom Vater eingefädelte Karriere als Malteserritter aus und flüchtet mit Manon Lescaut, deren Eltern sie in ein Kloster verbannt hatten, kurzerhand nach Paris. Das junge Paar lebt von Luft und Liebe bis Manon Gefallen an einem anderen findet. Grieux kehrt reumütig in die Obhut seiner Eltern zurück und nimmt das Studium der Theologie auf. Bis er Manon wiedertrifft, ihr verzeiht, und erneut mit ihr durchbrennt. Geldsorgen und Manons Lebenswandel lassen Grieux zum Falschspieler werden, er wird verhaftet, Manon wieder untreu. Schließlich landen beide in Amerika und bauen sich ein neues Leben auf. Bis Manon... »Liebe! Liebe! wirst du es denn nie lernen, mit der Vernunft zusammenzugehen?« schüttelt der Polizist den Kopf, als er Grieux festnimmt und beschreibt damit das zentrale Motiv des berühmten Romans von Antoine François Prévost d'Exiles.
142 Seiten, 8.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1765 und 1785 geht ein Ruck durch die deutsche Literatur. Sehr junge Autoren lehnen sich auf gegen den belehrenden Charakter der - die damalige Geisteskultur beherrschenden - Aufklärung. Mit Fantasie und Gemütskraft stürmen und drängen sie gegen die Moralvorstellungen des Feudalsystems, setzen Gefühl vor Verstand und fordern die Selbstständigkeit des Originalgenies. Für den zweiten Band hat Michael Holzinger sechs weitere bewegende Erzählungen des Sturm und Drang ausgewählt.
424 Seiten, 19.80 Euro