κέλευμα , τό, = κέλευσμα; ἐξ ἑνὸς κελεύματος Sophr . bei Ath . III, 87 a; Plat. Phaedr . 253 d u. A.; oft v. l . κέλευσμα , Lob. zu Soph. Ai . 323.
κέλευσμα , τό (vgl. κέλευμα) , der Befehl, das Geheiß, Gebot; Λοξίου κελεύσμασιν ἥκω Aesch. Eum . 226, wie Soph. Ant . 1204; Zuruf, Aesch. Ch . 740; Geschrei, Eur. Hec . 922; auf dem ...