κύμβη , ἡ (vgl. κύμβος , sanscr. kumba , Kübel) , übh. Höhlung, hohles Gefäß; – a) Kahn , Nachen, ἵπποισιν ἢ κύμβαισι ναυστολεῖς χϑόνα Soph. frg . 129; vgl. Ath . XI, 482 d. ...
ἁλιάς , άδος, ἡ (ἅλς ), zum Meere gehörig; als Subst., sc . κύμβα , Fischerkahn, Plut. Sol . 9; der sehr klein ist, Diod. S . 3, 21.