τράπεζα , ἡ (von den Alten entweder von τρίπεζα od ... ... d. i. nachdem er Bankerott gemacht hatte, Dem . 33, 9; ἀποστερῆσαι τὸ ἐπὶ τὴν τράπεζαν χρέος , ib . 24; τὴν τράπεζαν ἀνατρέπειν ...
ἐπ-έοικα (s. εἴκω, ἔοικα), ... ... 126, wo οὐκ ἐπ . in οὐχὶ ἔοικε geändert werden kann, ein apostrophirtes Wort voraus, so daß ὅσσ' ἐπέοικε wahrscheinlich für ὅσσα ἔοικε steht ...
... ἐννεώροιο 18, 351; Od . 3, 408 λίϑοι ξεστοί, λευκοί, ἀποστίλβοντες ἀλείφατος , Scholl . λείπει τὸ ὡς· ἔστι γὰρ ὡς ἐλαίου ; der gen . bestimmt den Begriff ἀποστίλβειν genauer, ἀποστίλβειν ἀλείφατος , Oelglanz haben; – τοῦἀπὸ κέδρου γινομένου ...
ἀπο-σῑμόω , 1) die Nase eingebogen, ... ... einen Bogen herumführen, Xen. Hell . 5, 4, 50 ( Hesych . ἀποστρέφειν ), wo ἐπισ . alte Lesart. Bei Thuc . 4, 25 ...
μαλθακίζω , = μαλακίζω; im praes., Aesch. Prom . ... ... . Med . 291; u. so auch in Prosa, schlaff, lässig werden, ἀποστησόμεϑα νῦν μαλϑακισϑέντες , Plat. Soph . 241 c; Phil . 51 d ...
τανταλίζω , wie ταλαντίζω , = τανταλεύω ; Hesych . erkl. ἐτανταλίσϑη, ἐσείσϑη , u. intr. ἐταντάλιζεν, ἔτρεμεν . Sprichwörtlich τὰ ... ... Tantalus, Ar . bei Suid .; vgl. Zenob . 6, 7 Apostol . 18, 14.
ἐν-δέχομαι , ion. ἐνδέκομαι ... ... bes. annehmen, zulassen, genehmigen, λόγους τινός Her . 7, 236; ἀπόστασιν , sich zum Abfall verstehen, 3, 128; Ar. Equ . 632; ...
ἀπο-στέλλω , wegschicken, ἄτιμον τῆςδε ... ... 5, 32; εἰς τὰς Ἀϑήνας Thuc . 2, 12; Folgde; ἀποστόλους, ϑεωρίας , Dem . 18, 80. 91; τὴν γνώμην 7, ...
παρα-πομπή , ἡ , Begleitung, Geleit ... ... , 30, 9, 13 u. a. Sp . Auch das Herbeischaffen, ἀποσταλέντα σκάφη ἐπὶ τὴν παραπομπὴν τοῦ σίτου εἰς Ἑλλήςποντον , Dem . 18, 73 ...
δια-λαμβάνω (s. λαμβάνω ... ... 2. 42, 7; bestimmen, τὸν καιρόν , 15, 5, 2; ἀποστέλλειν , 30, 9 u. a. Sp ., die es auch für auseinandersetzen ...
ὑπο-ζώννῡμι und -ζ ... ... mit dem ὑπόζωμα versehen, umbinden, was vor der Abfahrt geschah, Act. Apost . 27, 17; dah. übh. ausrüsten, Pol . 27, 3, ...
... ἀπό-στροφος , 1) abgewandt, ὀμμάτων ἀποστρόφους αὐγὰς ἀπείρξω Soph. Ai . 69. – 2) wovon man ... ... Orph. H . 70, 8. – 3) Bei Gramm. ἡ ἀπόστροφος , der Apostroph.
ὑπ-αφ-ίστημι (s. ... ... wenig, allmälig zurück-, wegtreten; ὑπαπέστη Antiph . 1 δ 1; ὑπαποστὰς ἐξ Ἀϑηνῶν D. L . 1, 44; Poll .
παρ-αγκωνίζομαι ... ... . findet sich auch das act ., u. wird παραγκωνίσας erkl. = ἀποστρέψας, ἐκ τῶν ἀγκώνων δήσας . S. Ath . VI, 258 a. ...
Buchempfehlung
Grabbe zeigt Hannibal nicht als großen Helden, der im sinnhaften Verlauf der Geschichte eine höhere Bestimmung erfüllt, sondern als einfachen Menschen, der Gegenstand der Geschehnisse ist und ihnen schließlich zum Opfer fällt. »Der Dichter ist vorzugsweise verpflichtet, den wahren Geist der Geschichte zu enträtseln. Solange er diesen nicht verletzt, kommt es bei ihm auf eine wörtliche historische Treue nicht an.« C.D.G.
68 Seiten, 4.80 Euro
Buchempfehlung
Zwischen 1804 und 1815 ist Heidelberg das intellektuelle Zentrum einer Bewegung, die sich von dort aus in der Welt verbreitet. Individuelles Erleben von Idylle und Harmonie, die Innerlichkeit der Seele sind die zentralen Themen der Hochromantik als Gegenbewegung zur von der Antike inspirierten Klassik und der vernunftgetriebenen Aufklärung. Acht der ganz großen Erzählungen der Hochromantik hat Michael Holzinger für diese Leseausgabe zusammengestellt.
390 Seiten, 19.80 Euro