θεό-πομπος , = ϑεόπεμπτος, τιμαί Pind. P . 4, 69.
ἀπο-θυννίζω , zu den Thunfischen schicken, dah. als ganz dumm u. einfältig verstoßen, Luc. Iup. trag . 25, nach Suid . ἀποπέμπομαι . Vgl. ϑυννώδης .
κατα-στατήρ , ῆρος, ὁ , od. καταστατήρια , erkl. Hesych . ἀποπεμπτήρια .
πρό-πεμπτος , gew. im neutr. pl . πρόπεμπτα , fünf Tage vorher, Dem . 43, 75 im Gesetz.
ἐξ-απο-πέμπω u. ἐξ-απο-πνέω , verstärkt für ἀποπέμπω, ἀποπνέω , Tzetz .
μή , Verneinungspartikel, sowohl adv . nicht , als conj ... ... welche die Absichtspartikeln haben, also mit dem conj., Hom . u. Folgde; προπέμπετ' ἐς δόμους μὴ καὶ πατρὸς κακοῖσι πρόςϑηται κακόν , Aesch. Ag . ...
οὖρος , ὁ (ΟΡ, ὄρνυμι , nicht mit Coray ... ... ταῦτα μὲν ῥείτω κατ' οὖρον , vgl. 812. – Seltener in Prosa; ἀπόπεμπε κατ' οὖρον , Her . 4, 163, im Orakel; Xen. ...
... , Soph. Phil . 1190, ἰοὺς προπέμποντας φόνον , 105; ἡμᾶς προπέμψατε χϑονός, Eur. Hipp. 1099; δόμων μάλ' ἀχὰν ἐπ' αὐτοὺς προπέμπει γόος , aus dem Hause hervorsenden, Aesch. Spt ... ... 1663, Her . 1, 111. 8, 124; οἱ μισϑούμενοι προπέμπουσι τοὺς τελευτήσαντας , Plat. Legg . VII, 800 ...
ἐν-δυκέως (das adj . ... ... innig; λούειν Od . 10, 449; πέμπειν 14, 337; ἀποπέμπειν 10, 65; ὁμαρτεῖν Il . 24, 438; παρέχειν βρῶσίν ...
ἀπο-σκεδάννυμι ... ... fut. ) μύσος Soph. O. R . 138, Schol . ἀποπέμψω; ἀντιπάλων ὕβριν ep . bei Dem . 18, 289. – ...