[53] αἰθαλόεις, εσσα, εν, 1) russig (αἴϑαλος), Il. 18, 23 κόνιν αἰϑαλόεσσαν = 25 μέλαινα τέφρη, s. Aristonic. Scholl.; vgl. Od. 24, 316; μέγαρον Od. 22, 239, vgl. Il. 2, 415; ϑεός, d. i. Hephästus, Suid.; πέτευρον Theocr. 13, 13. – 2) feurig, κεραυνός Hes. Th. 72; φλὸξ αἰϑαλοῠσσα Aesch. Pr. 994; κεραύνιον πὖρ Eur. Phoen. 191; Sp. D.