βαμβαίνω

[431] βαμβαίνω (onomatopoetisch), stammeln, lispeln, Bion. 4, 8; χείλεα φϑέγματι γηραλέῳ Agath. 13 (V, 273); Hom. vor Furcht mit den Zähnen klappern, Il. 10, 375, ἅπαξ εἰρημ., vgl. auch Scholl. Nicanor.; Themist. p. 56 a ἔπαλλεν ἡ καρδία, ἐβάμβαινεν ἡ φωνή.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 431.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: