βελόνη

[441] βελόνη, ἡ (βέλος), die Spitze, bes. Nadel, Eupolis bei Poll. 10, 136; Batrachom. 130; Aesch. 3, 166 u. Sp. – Ein Fisch, Hornhecht, Ath. VII, 319 c; Arist. H. A. 9, 2.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 441.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: