δεδίσσομαι

[534] δεδίσσομαι, att. δεδίττομαι, ep. δειδίσσομαι, 1) erschrecken, in Furcht setzen, Ep.; Theocr. 25, 74; Plat. Phaedr. 245 b; δεδιξάμενος Dem. 19, 291; Luc. luct. 4; nach Moeris attisch für ἐκφοβέω. – 2) intrans., sich fürchten, in Schrecken gerathen, An. Rh. 2, 1219; vor etwas, Orph. Arg. 55. – Vgl. δειδίσσομαι.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 534.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: