δια-βιόω

[573] δια-βιόω (s. βιόω), durch-, verleben, ὡς πλεῖστον χρόνον Plat. Legg. V, 730 c; βίον Men. 81 b; öfter absolut, sein ganzes Leben hinbringen, z. B. δικαίως Gorg. 526 a; Xen. Mem. 2, 1, 23; c. partic., δοκῶ τοῦτο μελετῶν διαβεβιωκέναι, ich glaube mein ganzes Leben hindurch darauf gedacht zu haben, Xen. Apol. 3; διαβιωτέον παίζοντα Plat. Legg. VII, 803 e; anders ἀφ' ὧν διαβιώσονται φεύγοντες Plut. Poplic. 3.