[1094] εὐ-ρυθμία, ἡ, das richtige Verhältniß, Ebenmaß, bes. im Takte, Wohlklang, εὐρυϑμίαις κοσμεῖν λόγον Isocr. 5, 27; πᾶς γὰρ ὁ βίος τοῦ ἀνϑρώπου εὐρυϑμίας δεῖται Plat. Prot. 326 b; neben εὐσχημοσύνη Rep. III, 400 d; κινεῖσϑαι μετά τινος εὐρυϑμίας Arist. mund. 6; also übh. schickliche Haltung, Anstand, ἐν τῷ πολεμεῖν Luc. salt. 8; auch ἰατροῦ, Plut. ad. et am. discr. 40, wie Hippocr.