εὐ-όφθαλμος

[1085] εὐ-όφθαλμος, mit guten, schönen Augen, compar., Xen. Cyr. 8, 1, 41; καρκίνον εὐοφϑαλμότατον εἶναι τῶν ζῴων Conv. 5, 5; – gut für's Auge, dem Auge wohlthuend, Ath. XII, 545 e u. Sp.; übertr. εὐόφϑαλμον ἀκοῦσαι, was sich wohl hören läßt, Arist. pol. 2, 8 M. – Das adv. εὐοφϑάλμως citirt Harpocr. 13, 15 aus Antiph. u. erkl. εὐπρεπῶς.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1085.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: