[1210] θηρο-τρόφος, Wild ernährend; Νύσα Eur. Bacch. 556; Λιβύη Ap. Rh. 4, 1562; ὄρη Long. 1, 1. – Θηρότροφος, von Wild ernährt, δράκων Eur. Phoen. 827.