[1215] θούριος, = ϑοῠρος; ὄρνις Aesch. Ag. 112; Ἄρης Soph. Ai. 606; Αἴας 211. 1192; ναυσὶ ϑουρίαις Eur. I. A. 238; λῆμα Ar. Equ. 757.