θυννίς

[1225] θυννίς, ίδος, ἡ, dim. von ϑύννος; Arist. H. A. 5, 9; Ath. VII, 303 e.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1225.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: