[1181] θᾱητός, adj. verb. zu ϑαέομαι, dor. = ϑεατός, sehenswerth, bewundernswerth; δόμος Pind. P. 7, 12; δέμας N. 11, 12; αἴγλη 1, 35; μέγαρον Ol. 6, 2; εἶδος P. 4, 264; ἀγών Ol. 3, 38; auch Theocr. 15, 84.