[1281] καθαριότης, ητος, ἡ, die Reinheit, Reinlichkeit, Sauberkeit; Plat. Epin. 984 a; κεκοσμημένη τὸ σῶμα καϑαριότητι Xen. Mem. 2, 1, 22; vgl. Arist. Eth. 10, 5; im Ggstz von τὸ πολυτελές Plut. Crass. 3, wie von αἱ δαπάναι Ath. XII, 542 c, vgl. καϑάρειος. – Vom Styl, καὶ εὐτέλεια Plut. Lyc. 21.