[1342] κατα-γλώττισμα, τό, 1) ein wollüstiger Zungenkuß, Ar. Nubb. 51, nach Schol. ὅταν ὁ ἀνὴρ τὴν γλῶτταν αὑτοῦ τῷ τῆς γυναικὸς ἐμβάλλῃ στόματι, nach Moeris περίεργα φιλήματα. – 2) der Gebrauch seltener, ausgesuchter Wörter, Synes.
Meyers-1905: Nagy-Káta · Kata...
Pierer-1857: Kata [2] · Kata [1] · Kata Kana