[1386] κατα-τιτράω (s. τιτράω), durchbohren, durchstoßen; κατατετρημένας σήραγγας Plat. Tim. 70 c; Sp., wie Strab. XV, 702, Plut.
Meyers-1905: Nagy-Káta · Kata...
Pierer-1857: Kata [2] · Kata [1] · Kata Kana