[1387] κατα-τρώγω (s. τρώγω), zernagen, zerkauen, verzehren; κατατρώξομαι Cratin. bei Ath. IX, 385 b; κατέτραγον τὰς ἰσχάδας Ar. Ach. 809; einen aor. κατατρώξαντες hat Timon. fr. 7 bei S. Emp. adv. eth. 172; – c. gen., μήλου κυδωνίου κατατραγοῦσαν Plut. conj. praec. p. 411.