[1403] κατ-οκνέω, verstärktes simplex; Aesch. Prom. 67; ὅπως μὴ κατοκνήσεις κτανεῖν Soph. El. 944; Thuc. 2, 94; μὴ κατόκνει πορεύεσϑαι Isocr. 1, 19; öfter bei Folgdn; gew. absolut, wie Dem. 29, 1; – κατοκνῶ γῆν περιιδεῖν τμηϑεῖσαν, ich mag nicht, Thuc. 2, 18.