[1414] κελαρύζω, dor. κελαρύσδω, = κελαδέω, rauschen, tosen, brausen; von herabströmendem Wasser, Il. 21, 261 Od. 5, 323, vgl. Plut. Symp. 9, 15, 2; vom Blut, ἀπὸ δ' ἕλκεος αἷμα μέλαν κελάρυζε Il. 11, 812; sp. D., wie Opp. Cyn. 2, 145 ἃς ποταμὸς κελάρυζε μέγας; – lärmen, jauchzen, ἀφύσσοντες οἶνον κελαρύζετε Ion bei Ath. XI, 495 b.