κοτίς

[1493] κοτίς, ίδος, ἡ, od. richtiger κοττίς, der Kopf, Hippocr.; Galen. erkl. ἴνιον, παρεγκεφαλίς. Vgl. aber Poll. 2, 29, nach dem die Dorier den Kopf κοττίς nennen.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1493.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: