κουρίς

[1496] κουρίς, ίδος, ἡ, 1) das Scheermesser, die Scheere zur Schaafschur; B. A. 47; E. M. 534, 9. – 2) = κομμώτρια, Sp., die E. Mp. 528, 4 auch κούρισσα heißt; Titel eines Stücks des Antiphan., s. Ath. III, 120 a; auch bei anderen com. – 3) Bei Sophron = καρίς, Ath. III, 106 e; vgl. κωρίς.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1496.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: