κουφότης

[1497] κουφότης, ητος, ἡ, die Leichtigkeit, das geringe Gewicht; φερόμενα ὑπὸ κουφότητος ἄνω Plat. Tim. 65 e; Folgde; μόχϑων, Erleichterung, Eur. Androm. fr. 25; – Leichtsinn, D. Hal. 7, 17. – Nach Arcad. 28, 9 u. Choerob. B. A. 1424 soll κουφοτής att. Accentuation sein.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1497.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: