[1501] κρατερό-φρων, ον, mit starkem, muthigem Sinn; Hom. Od. 4, 333 κρατερόφρονος ἀνδρός, Iliad. 14, 324 Ἡρακλῆα κρατερόφρονα, Odyss. 11, 299 Kastor u. Pollux κρατερόφρονε παῖδε; ἀδάμαντος ἔχον καρτερόφρονα ϑυμόν Hes. O. 146; τέκνα Th. 308; Apollo, Hymn. (IX, 525, 11); bei Hom. auch der Löwe, ϑὴρ κρατ., Il. 10, 184. – Vgl. κρατερόχροος.