κυνίδιον

[1532] κυνίδιον, τό, dim. von κύων, das Hündchen; Ar. Ach. 516 Paz 624; Plat. Euthyd. 298 e; Xen. Oec. 13, 8; Arist. rhet. 3, 4 u. Sp. Vgl. κυνάριον, dem es Phryn. vorzieht.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 1, S. 1532.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: