[93] μάντευμα, τό, Orakel, Weissagung; Hes. frg. 39, 8; ἦλϑέ οἱ κρυόεν μάντευμα, Pind. P. 4, 73, μαντευμάτων ἐφάψατο τέχναις, 8, 63, Πύϑια, I. 6, 15; τοιοῖςδε Λοξίου πεισϑεὶς μαντεύμασιν, Aesch. Prom. 672 u. öfter; ϑεήλατον, Soph. O. R. 992 u. sonst; ϑεοῦ, Eur. Med. 685 u. öfter; einzeln auch in sp. Prosa, Plat. Ep. II, 311 d; Paus.