μακράν

[84] μακράν, ion. μακρήν (eigtl. fem. von μακρός, sc. ὁδόν, einen weiten Weg), weithin, fern, weit; μακρὰν ἀνωτέρω ϑακῶν, Aesch. Prom. 312, vgl. 859; οὐδέπω μακρὰν πτέσϑαι σϑένοντες, Soph. O. R. 16; προςβαίη μακράν, Phil. 42; Ggstz ἀγχοῠ, Trach. 958; auch von der Zeit, ἐπεί τἂν οὐ μακρὰν ἔζων ἐγώ, lange leben, El. 323; μακρὰν ἀπεῖναι, Eur. Med. 1158 u. öfter; μακρὰν ἄπωϑεν vrbdt Ar. Av. 1184; τάχαοὐκέτ' ἐς μακράν, Vesp. 454; u. in Prosa, μακρὰν ἀπ οικεῖν, Plat. Legg. VI, 753 e; περιελϑεῖν, Theaet. 200 a; Folgde; ἱέντες μακράν, Xen. An. 3, 4, 7, der auch den superl. so braucht, ὅπως ὅτι μακροτάτην ἔλϑοι τῆς Λυδίας, 7, 8, 20, um so weit wie möglich in Lydien vorzurücken; – von der Rede, weitschweifig, λέγειν, τείνειν, ἐκτείνειν, Aesch. Spt. 695 Ag. 890. 1269; μὴ μακρὰν βούλου λέγειν, Soph. El. 1250; vgl. Eur. Or. 848.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 84.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika