[116] μείλιχος, ον, = μειλίχιος, freundlich, liebreich, mild, ἔπος, Od. 15, 374, wie Hes. Th. 84; u. von Personen, οὐ γὰρ μείλιχος ἔσκε πατὴρ τεὸς ἐν δαῒ λυγρῇ, Il. 24, 739; πᾶσιν, gegen Alle, 17, 671; μείλιχος ὀργά, αἰών vrbdt Pind. P. 8, 102. 9, 44; μείλιχος Λητώ, Hes. Th. 406; μείλιχα μυϑεῖσϑαι, Opp. C. 3, 219; ὠδίνων μειλίχῳ Ἀρτέμιδι, Crinag. 12 (VI, 242); auch in sp. Prosa, πᾶσι μ. καὶ φίλος, Plut. cons. ad Apoll. p. 364; Cat. mai. 6.