[118] μελαμ-βαθής, ές, mit schwarzer Tiefe, tief und schwarz; Ταρτάρου μελαμβαϑὴς κευϑμών, Aesch. Prom. 219; Soph. frg. 469; σῆκον ἐς μελαμβαϑῆ δράκοντος, Eur. Phoen. 1017; sp. D., wie Ap. Rh. 4, 516.
Pierer-1857: Melam