μορμολύττω

[207] μορμολύττω (vgl. μορμώ), scheuchen, in Furchtsetzen, Hesych., der es φοβερίζει erkl. – Im Gebrauch nur med., τινά, Ar. Av. 1245; μορμολύττει αὖ καὶ οὐκ ἐλέγχεις, Plat. Gorg. 473 d, vgl. Crit. 46 d; Xen. Conv. 4, 27; Sp., wie Plut. u. Luc. – Auch = sü rehten, τοὺς μορμολυττομένους τὸν ϑάνατον, Plat. Ax. 364 b.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 207.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: