[271] νυστάζω, nicken; bes. im Schlafe, schlafen, Ar. Av. 638; ὥςπερ οἱ νυστάζοντες ἐγειρόμενοι, Plat. Apol. 31 a; auch übertr., nicht Acht geben, schläfrig, nachlässig sein, μηδὲν δεῖσϑαι νυστάζοντος δικαστοῦ, Rep. III, 405 c; τὸν νυστάζοντα καὶ ἀμαϑῆ φύσει, Legg. V, 747 b; Sp., wie Plut., χρὴ πολυμαϑοῦς καὶ οὐ νυστάζοντος ἐν τοῖς Ἐλληνικοῖς πράγμασιν ἀνδρός, Conv. 5, 2.