[300] οἴκησις, ἡ, das Wohnen, die Wohnung; οἴκησις δὲ καὶ διπλῆ πάρα, Aesch. Suppl. 987; ὁρῶ κενὴν οἴκησιν, Soph. Phil. 31; Ant. 883; οἴκησιν ποιεῖσϑαι ὑπὸ γῆν, Her. 3, 102; τῇ κατὰ τὴν χώραν αὐτονόμῳ οἰκήσει μετεῖχον οἱ Ἀϑηναῖοι, Thuc. 2, 16, öfter; κατάγειος, Plat. Prot. 320 e; Rep. VII, 514 a; ἐν ἤϑεσι καὶ ψυχαῖς τὴν οἴκησιν ἵδρυται, Conv. 195 e, öfter; οἴκησιν παρέχειν πατρί, Aesch. 1, 13; von Thieren, Xen. Cyn. 13, 14.