[555] πένθιμος, selten 3 Endgn, = πενϑικός; δακρύων αἰδώς, Aesch. Suppl. 574; κουραί, Eur. Suppl. 997, vgl. Or. 458; δάκρυα, Phoen. 1078; Ἅιδης, Ant. Thall. (VII, 188); τὰ πένϑιμα, die Trauer, Plut. consol. ad Apoll. p. 350.