[521] παρθενία, ἡ, = παρϑενεία; Pind. I. 7, 45; Aesch. Prom. 898; Eur. Phoen. 1494; παρϑενίη καὶ λέκτρον ἀκήρατον, Ap. Rh. 2, 502; Sp. auch in Prosa, Plut. Brut. 13.