[589]περι-πτυχή, ἡ, das Umfaltende, Umhüllende, das Umgeben, Bedecken; die Bedeckung, Hülle, τειχέων, Eur. Phoen. 1366; ἐν φαειναῖς ἡλίου περιπτυχαῖς, Ion 1516, öfter; περιπτυχαὶ δόμων, Ar. Av. 1241; πέπλων, Ath. III, 107 e.
Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 589.