πολιήτης

[655] πολιήτης, , ion. u. poet. = πολίτης, Bürger; Il. 2, 806 u. Folgde, wie Aesch. Pers. 548 Eur. El. 119. Auch Bürger ein und derselben Stadt, Mitbürger, Landsmann, Her. 1, 120; πολιήτης πολιήτῃ εὖ πρήσσοντι φϑονέει, 7, 237, öfter. S. πολιάτας.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 655.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: