[766] προς-θιγγάνω (s. ϑιγγάνω), anrühren, berühren; c. gen., Λοξίου δὲ προςϑιγών, Aesch. Ch. 1055; ἀπό μ' ὀλεῖς ἢν προςϑίγῃς, Soph. Phil. 806; οὔτε λοιβῆς ἧμιν οὔτε ϑυμάτων παρῆν ἑκήλοις προςϑιγεῖν, 9; μή σου προςϑίγω γενειάδος, Eur. Hec. 344; εἰ τῶνδε προςϑίξεις χερί, Heracl. 652; und praes., I. A. 339.