[777] προς-πέτομαι (s. πέτομαι), hinzufliegen, zufliegen, plötzlich, unerwartet zukommen; τίς ἀχώ, τίς ὀδμὰ προςέπτα μ' ἀφεγγής; Aesch. Prom. 115; μέλος, 554, es kam mir plötzlich zu Ohren; προςέπτατο, 647; τίς γάρ ποτ' ἀρχὴ τοῠ κακοῠ προςέπτατο, Soph. Ai. 275; Sp. bildeten dazu auch den aor. προςεπετάσϑην, wie Ath. IX, 395 a, wo v. l. ist προπετασϑείσης ἐκ τοῠ πελάγους περιστερᾶς.