πυρί-πνοος

[822] πυρί-πνοος, zsgzgn πυρίπνους, Feuer schnaubend; Pind. frg. 150; Luc. epigr. 24; oft in der Anth., [822] ταῠρος Qu. Sm. ep. (Plan. 92, 7), ζῆλος Gaetul. 5 (VII, 354), τόξα Mel. 50 (V, 180), u. sonst, also übh. feurig.

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 822-823.
Lizenz:
Faksimiles:
822 | 823
Kategorien:
Ähnliche Einträge in anderen Lexika