[813] πῡγηδόν, adv., mit zugekehrtem Steiß; συνιόντα πυγηδὸν όχεύεται, Arist. H. A. 5, 2, dem ὄπισϑεν συνιόντες entsprechend; vgl. πάλιν πυγηδὸν νέμεσϑαι, de part. anim. 2, 16.