[881] σικχαίνω, vor einer Person od. Sache Ekel, Ueberdruß empfinden, c. acc., πάντα τὰ δημόσια, alles Gemeine ekelt mich an, Callim. 1 (XII, 43); auch im med., σικχαίνομαι τοῠτον, ich verabscheue ihn, ep. 30, 4; ὡς οἱ κακοστόμαχοι πρός τι βρωμάτιον, ὃ μετὰ μικρὸν σικχαίνειν μέλλουσι, Arr. Epict. 3, 16, 7, vgl. 4, 8, 34. Von den Atticisten neben βδελύττομαι verworfen, Lob. Phryn. 226.