[965] συγ-κατα-καίω, att. -κάω (s. καίω), mit verbrennen; Xen. An. 3, 2, 27; συγκατακαῠσαι, Lucill. 77 (XI, 133); συγκατακαῆναι τῷ βασιλεῖ, D. Sic. 2, 28; Luc. Philops. 27.
Meyers-1905: Nagy-Káta · Kata...
Pierer-1857: Kata [2] · Kata [1] · Kata Kana