[996] συν-αείρω, = συναίρω; als tmesis rechnet man hierher σὺν δ' ἕταροι ἤειραν ἐϋξέστην ἐπ' ἀπή-νην, Il. 24, 590, sie hoben mit hinauf, σὺν δ' ἤσιρεν ἱμᾶσι, 10, 499, band sie zusammen, wo med., [996] ἐπεὶ ἐκ πολέων πίσυρας συναείρεται ἵππους, 15, 680, Spitzner u. Bekker, vulg. συναγείρεται, Schol. erkl. συζεύξει, er spannt zusammen, so daß ἀείρω = εἴρω ware. Vgl. auch συνάορος u. σ υν.αίρω.